Oude huizen, nieuwe huizen

Annemarie Meerman wandelt deze zomer door de Oosterparkwijk om de wijk en de mensen te leren kennen. Ze neemt ons mee op stap. Deel 1 van 3.

Drie uur aaneengesloten door ‘mijn’ stukje wijk wandelen. Zonder doel en zonder haast. De tijd nemen om rond te kijken. Hoe vaak heb ik al wel niet door de straat gefietst? Altijd snel: op weg naar de supermarkt, werk of een afspraak. Wat zie ik nu ik er de tijd voor neem? Oude en nieuwe huizen in dezelfde straat. Het verschil was me nog nooit zo sterk opgevallen.

De nieuwe huizen zien er keurig uit. Nette tuintjes met mooie fietsen tegen het huis gestald. Twee plantjes in de vensterbank, of een vaas met een kleurige bos bloemen. Schone ramen. In het gedeelte met nieuwe huizen is een keurig aangelegde speeltuin, er is alleen geen kind te zien.

Een stukje verderop in de straat staan portiekwoningen. De ouderdom straalt van de huizen af. De tuinen zijn op een enkele na onverzorgd, her en der staat een volle vuilniszak in de tuin of op het balkon. Ramen zijn bekleed met vergeelde lamellen of gordijnen waarvan het motief al jaren uit de mode is. Bij een andere woning zijn de ramen dichtgeplakt met vuilniszakken. Bij een portiek zie ik bierkratten tot ooghoogte opgestapeld staan. De fietsen die voor wat deuren staan zijn stuk voor stuk echte barrels. Bij een woning op de hoek ruik ik een sterke wietlucht wanneer de deur opengaat en er iemand met haast in een glimmende auto stapt.

Het is zaterdagochtend. Ik zit op een bankje in het park en heb precies zicht op het nieuwe en het oude gedeelte van de straat. Bij het nieuwe gedeelte gaan deuren open. Kinderen in sportkleding worden weggebracht in de bakfiets of met de auto. In het oude gedeelte van de straat gaat slechts één deur open, even kort. Voor de rest blijft het stil.

Houd deze website in de gaten om te lezen wat Annemarie meemaakt in de Oosterparkwijk.