Pronkjewailn 2019: Het ontbijt begint om 8.10

Een briefje op de schooldeur:
Het ontbijt begint om 8.10

‘Ja, dat doen we hier elke dag!

‘Veel kinderen ontbijten hier op school. Hun moeders vaak ook. Ik heb er een participatiebaan op gezet. Zij regelt het allemaal en weet mensen met elkaar te verbinden. Ze maakt ook een keer per week fruit eetklaar met behulp van telkens een ander groepje kinderen. Er worden dan echt prachtige presentaties gemaakt: fruitpizza, komkommerkrokodillen, meloenegels… Heel gezellig. En de kinderen leren ondertussen bewust met gezond eten om te gaan. Alle andere dagen van de week staat er een fruitmand in elke klas. Binnenkort gaat er ook gekookt worden met de kinderen. Dan staat er een keer per week een gezonde warme maaltijd op tafel die met veel mensen genoten wordt.’

De hele buurt

Het bruist op deze school van de activiteiten die uit vrolijkheid geboren lijken. Maar niets is wat het lijkt: er groeien in deze wijk zo vreselijk veel kinderen op in armoede. Van generatie op generatie. Om die kringloop te doorbreken is grote betrokkenheid van ouders en de buurt nodig. Daarvan is Anita Jüch, brugfunctionaris aan Basisschool De Tamarisk, overtuigd.

‘Wil je dat ouders sommen oefenen met hun kroost? Dan zul je die ouders eerst moeten uitleggen hoe die sommen moet maken. De staartdeling van vroeger is allang ter ziele. Er zijn ook mensen die zelf nooit hebben leren rekenen. Dus dan organiseren wij hier rekenlessen voor ouders.’ Het klinkt logisch en vooral bevlogen!

‘Wil je dat kinderen minder op hun telefoon en tablet spelen? Bied dan iets anders aan: een potje ganzenborden, rummikuppen, noem maar op. Daarom worden er op onze school ook middagen spelletjes gedaan, samen met de ouders en ouderen uit de wijk. We hopen dat er thuis dan ook vaker een spel op tafel komt. Wat voor de een een heel gewone oplossing van een probleem is, is dat voor andere mensen zeker niet.’

Met ouders van nieuwe leerlingen is er altijd een kennismakingsgesprek waarin Anita Jüch uitlegt wat een brugfunctionaris doet. Ze informeert dan ook of ze iets kan betekenen voor de ouders. Vaak komt er dan een gesprek op gang over hun situatie. ‘Er wordt dan iets makkelijker gepraat over armoede, leergeld en stadjerspas. We wijzen mensen graag de weg naar de instanties en helpen ze met formulieren invullen en aanvragen doen. Op een gegeven moment moeten ze het wel echt zelf gaan doen. En dat kunnen ze dan ook!’

Van wat voor toekomst dromen deze kinderen?

‘Ze willen ook dokter en piloot worden. Hoge ambities! We hebben het plan om na de zomer een ‘beroepenmarkt’ voor groep 8 organiseren. We willen daar beroepen laten zien die niet zo voor de hand liggen en er meteen een soort snuffelstage aan koppelen. Zodat kinderen een realistisch toekomstbeeld voor zichzelf kunnen vormen.’

TIP: ‘Als je als school iets organiseert, betrek er dan ouders, buurtgenoten en ouderen bij. En organiseer het op een locatie buiten de school, dan krijg je veel meer voor elkaar.’

Een van ons

‘Wanneer een kind dat opgroeit in armoede er in slaagt om ondanks alles toch te studeren en bovendien een goede baan weet te bemachtigen komt er vaak een nieuw probleem om de hoek kijken. Door het gezin wordt zo’n kind met de nek aangekeken. “Je bent niet meer een van ons.” Heel treurig dat zo’n gezin dan uit elkaar valt.’