Pronkjewailn 2019: Spoken Word
|
Elk kind heeft dromen over later. Om te ontdekken wat je kunt, waar je goed in bent, waar jouw kansen liggen, is speelruimte nodig. Voor kinderen in armoede (1 op de 5 in de stad) is die speelruimte niet groot. Om te kijken wat we daaraan kunnen doen is het belangrijk om heel goed te luisteren naar de stem van kinderen. Hoe kijken zij naar armoede? Wat zijn hun eigen oplossingen? |
Renée vraagt of het harder kan. ‘Zo hard als je durft!’
Kinderen van de Bisschop Bekkersschool dragen hun gedichten voor. Over armoede. Over eenzaamheid, over kou, over geen eten, over geen thuis. Geen thuis en geen familie die zich om je bekommert dat is wel het dieptepunt van armoede.
Op tafel ligt een hele berg schrijfsels, allemaal over het thema armoede. Stadsdichter Renée Luth laat de kinderen in workshops nadenken over wat armoede betekent. Een klein aantal kinderen zal een gedicht voordragen in die hele grote Martinikerk. Oh, wat spannend allemaal. Durven… Durf je dat? Oefenen met applaus krijgen staat gelijk aan oefenen met respect en aandacht krijgen. Respect en aandacht horen bij rijkdom. Geestelijke rijkdom dan, hè.
‘Prachtig gedicht! Durf je het voor te dragen?’
‘Nee…’
‘Als ik naast je sta wel?’
‘Hm…’
‘Als ik het verder voordraag als het je even niet lukt?’
‘Ja, dan wel.’
