Vogels kijken

Annemarie Meerman wandelt deze zomer door de Oosterparkwijk om de wijk en de mensen te leren kennen. Ze neemt ons mee op stap. Deel 3 van 3.

Bij een van de vijvers had ik een heel open gesprek met een meneer, die daar aan het vogels kijken was. Ik vroeg of ik naast hem mocht komen zitten; daar had hij geen bezwaar tegen. We kregen het over vogels. Over vogels die bij de vijver te zien zijn, nestjes van merels wat verderop in het park en het merelnest in zijn eigen achtertuin. En over de kat van twee huizen verder die elk jaar weer probeert jonge vogeltjes op te eten. De natuur kan wreed zijn, concludeerde de meneer. “Toch moet je niet proberen om alle vogeltjes te willen redden, het leven is niet altijd maakbaar. Het doet pijn om beesten te zien lijden, maar zo is de natuur, die moet je haar gang laten gaan.”

Hij vertelde over een kauwtje dat hij gered had uit het water. Het beestje spartelde op twee meter van de kant. Met wat lange rietstengels lukte het om het beestje op de kant te krijgen. Het beestje lag met zijn vleugels te flapperen, maar er gebeurde verder niets. Er kwam een andere dame bij kijken die vroeg of er niet een dierenambulance gebeld moest worden, dat is uiteindelijk niet gebeurd. Toen de meneer ’s avonds opnieuw langs de plek kwam waar hij het kauwtje uit het water had gehaald, zat er een meeuw met zijn snavel in het beestje te pikken.

Het gesprek ging over op zijn eigen leven. De mooie plek waar hij woont, gezellige buren, maar ook zijn zorgen. Vogels kijken bij de vijver is een manier voor hem geworden om te ontsnappen aan alle ‘sores’ van zijn huidige situatie. Even heel wat anders om de aandacht op te richten. Welke soorten zijn er vandaag te zien, zitten de meerkoeten met hun jonkies nog steeds in het riet, zal de reiger vandaag ook een visje vangen? Financieel was alles net weer op de rit, tot de hoge energieprijzen kwamen. Van een klein bedrag in de plus ineens weer honderd euro in de min. Geen boosheid of frustratie, eerder een gelatenheid.

Eigen observatie/gevoel bij dit gesprek: Ik vind het heel erg bijzonder dat de meneer direct zo open was naar mij toe. Ik heb maar heel enkel een vraag gesteld, het meeste vertelde hij uit zichzelf. Het was een prettig gesprek, geen enkel moment een gevoel van ongemak. Er werd niet verwacht dat ik met een oplossing kwam, naast hem zitten en luisteren was al genoeg.

Lees hier deel 1 en deel 2 van Annemaries ervaringen.